โอกาสทรงค่าแห่งชีวิต

ทุกคนมีโอกาสที่ได้รับในชีวิต ๒ ประการ คือ
๑. โอกาสทางโลก คือ โอกาสที่เราได้รับการศึกษา ประกอบอาชีพการงาน อยู่ใน
สังคมตามสถานภาพของตน
๒. โอกาสทางธรรม คือ โอกาสที่เราได้รับความเป็นมนุษย์แล้วได้ปฏิบัติไตรสิกขา
คือ ศีล สมาธิและปัญญา เพื่อให้การได้รับมนุษย์สมบัติไม่เสียเปล่า

โอกาสทางโลกนั้นขึ้นอยู่กับกรรมเก่าที่แต่ละคนสั่งสมไว้ต่างกัน และกรรมใหม่ คือ
ความเพียรพร้อมกับสติปัญญาในการศึกษา ประกอบอาชีพการงาน ฯลฯ
ส่วนโอกาสทางธรรมขึ้นอยู่กับความไม่ประมาทในวัย ทรัพย์และชีวิตของตน ที่จริง
แล้วชีวิตนี้น้อยนัก เราอยู่ได้เพียงไม่กี่สิบปีก็ต้องจากโลกนี้ไปตามอายุขัย แต่คนประมาทมัก
เห็นแก่ได้แสวงหาทรัพย์โดยทุจริต ทําผิดศีลอยู่เสมอ ทําให้โอกาสทางธรรมของเขาหมดสิ้นไป

 

ดังนั้น เราจึงไม่ควรปล่อยให้โอกาสทางธรรมผ่านพ้นไปโดยเปล่าประโยชน์เพราะ
บุคคลเช่นนั้นย่อมเศร้าโศกในนรกต่อไป ดังพระพุทธดํารัสว่า

มนุสฺสลาภํลทฺธาน สทฺธมฺเม สุปฺปเวทิเต
เย ขณํนาธิคจฺฉนฺติ อตินาเมนฺติเต ขณํ. (องฺ.นวก. ๒๓/๒๙/๑๘๖)

“บุคคลเหล่าใดได้รับลาภคือความเป็นมนุษย์แล้วไม่ได้ขณะ[ที่ทรงค่าคือการปฏิบัติ
ธรรม]ในพระสัทธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสดีแล้ว บุคคลเหล่านั้นชื่อล่วงพ้นขณะที่ทรงค่า”

พระคันธสาราภิวงศ์