ความไม่พอเป็นทุกข์อย่างยิ่ง

 

ทุกคนในโลกนี้ต่างมีทุกข์เหมือนกัน มากบ้างน้อยบ้าง ตามมุมมองของแต่ละคน บางคนทุกข์เพราะไม่มีกินไม่มีใช้บางคนกินมีใช้แต่มีทุกข์เพราะไม่พอ

ทุกข์อย่างแรกไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ถ้าเรากินใช้ตามอัตภาพของเรา ก็ไม่ลําบาก มีข้าวกิน มีบ้านอยู่ป้องกันลมแดด ก็เพียงพอต่อความจําเป็นของร่างกาย

แต ่ทุกข์อย่างหลังแก้ยากกว ่า เราต้องการความสุขสบายจนเกินพอดีจึงทําตามใจ กิเลส หรือกลัวว่าจะถูกคนอื่นมองว่าจน ต้องใช้โทรฯมือถือรุ่นใหม่ ใช้เสื้อผ้าแบรนด์เนม ใช้รถหรูๆ

ถ้าเราไม่รู้จักพอเช่นนี้เราจะวิ่งไล่ไขว่คว้าหาวัตถุภายนอกจนลืมว่า สุขที่แท้จริงอยู่ใน ใจของเรา คือ ความรู้จักพอ หรือความสันโดษ คือ พอใจกับสิ่งที่เรามีอยู่และหาได้

ถ้าเรารู้จักพอ ก็จะไม่ทําให้ตัวเองเป็นหนี้สิน ใช้จ่ายพอดีตามกําลัง และหาเวลามา ศึกษาและปฏิบัติธรรม ก็จะทําให้มีความสุขกับชีวิต ไม่ทุกข์เพราะหนี้สิน หรือคอยวางแผนเพื่อคดโกงหลอกลวงผู้อื่น

เงินทองที่เราหามาได้ด้วยความสุจริต จะอยู่กับเราได้นาน เพราะเป็นเงินเย็น แต่เงิน ทองที่โกงคนอื่นมา เป็นเงินร้อนที่ทําให้เราต้องหมดเปลืองไปด้วยเหตุต่างๆ นานา แม้กระทั่ง การโกงภาษีก็ถือว่าเป็นการโกงเช่นกัน เพราะทุกคนมีหน้าที่ตอบแทนคุณแผ่นดิน การเสียภาษีจึงเป็นการตอบแทนคุณแผ่นดินอย่างแท้จริง

พระคันธสาราภิวงศ์